Na vorig jaar de Azoren te hebben bezocht zijn we dit jaar een week in oktober naar Madeira geweest. Ook dit valt onder Portugal maar is qua landschap volledig anders. Hieronder hoop ik een goede indruk te geven van de landschappen op dit mooie eiland. 

Madeira is een eiland in de Atlantische Oceaan op zo’n 1000 km van het vasteland van Portugal. Ter hoogte van Marokko. De hoofdstad van Madeira is de stad Funchal. Hier woont bovendien zo’n twee derde van de bevolking van Madeira. Het is met 111.892 inwoners de grootste stad van Madeira. Madeira is een klein eiland. Het is zo’n 27 km breed en zo’n 57 km lang. De kust bestaat grotendeels uit steile rotswanden. Het binnenland wordt gevormd door enkele hoge pieken waarvan de hoogste berg de Pico Ruivo is en het westelijke puntje is weer onherbergzaam en onbewoond.

Omdat Madeira zo bergachtig is, vind je verschillende klimaatzones op het eiland. Het Noorden van het eiland is de loefzijde van het eiland en vaak een stuk regenachtiger dan het zonnigere zuiden. Als het in het zuiden zonnig is, kun je toch op de bergen ineens in de regen en de mist lopen. 

Dit keer hebben we bij Reisbureau Oud Beijerland een vlucht met hotel geboekt en ook een huurauto van Sunny Cars. En zoals gebruikelijk was alles weer perfect geregeld. Het hotel was https://www.quintasplendida.com/.

De eerste dag zijn we direct maar vroeg opgestaan voor de zonsopkomst op Pico Arieiro. De omstandigheden waren heel goed. Wolken boven de zee, strak blauwe lucht en een mooie weg naar 1818 mtr. En waarschijnlijk was het daarom dat het parkeerterrein vol stond, en we met nog ongeveer 300 anderen waren. 

Aansluitend hebben we een deel van de PR1 gelopen. Deze tocht loopt van de de Pico Arieiro langs de Pico do Torres naar de Pico de Ruivo. Dit zijn de hoogste 3 bergtoppen van Madeira. Al na 20 minuten kom je langs het uitzichtpunt Ninho dan Manta. Rechtsboven op de 5e foto kun je mensen zien staan op deze prachtige plek. 

Na in de ochtend de PR1 deels te hebben gelopen zag ik wolken het land op trekken. Ideaal voor een bezoek aan het Fanal bos.  In het noorden van Madeira vind je Fanal Forest, een mysterieus bos vol laurierbomen waarbij het net voelt alsof je een sprookje binnenstapt. De takken van de bomen hebben allerlei vormen waardoor het wel lijkt alsof het bos leeft. Bovendien zijn de bomen bedekt met maar liefst 20 soorten zeldzame mos. Dit, in combinatie met de dikke mist die hier vaak hangt, maakt dat Fanal Forest zeer mysterieus is.

Ook dag 2 ben ik lekker vroeg begonnen. Gewapend met een hoofdlamp in het pikkedonker een mooie plek gezocht. Het mooiste is dat als je de plekken al hebt kunnen verkennen. Maar daarvoor zijn 7 dagen op Madeira te kort. Natuurlijk heb ik zoveel mogelijk van te voren op internet bekeken, maar in het echie en donker is het een stuk lastiger.  

Daarna rustig aan gedaan en verschillende plekken in het zuiden bezocht. Waaronder het verborgen dorp Curral das Freiras, de waterval bij Cascata dos Anios, het uitzichtpunt Bica da Cana en de Lombo do Mouro. 

Typerend voor Madeira zijn de levada hikes en PR9 Caldeirāo Verde is absoluut één van de allermooiste levada hikes op het eiland. Deze hebben we op dag 4 gelopen. Een levada is een irrigatiekanaal en sommige zijn al in de zestiende eeuw aangelegd. In totaal is er meer dan 3000 km aan levadas te vinden op Madeira die langs de ruige bergen kronkelen. Levadas brengen het het regenwater van de ene kant van het eiland naar de andere kant omdat het veel vaker in het noorden regent dan in het zuiden. PR9 Caldeirāo Verde leidt je door een dichte jungle waarin je je echt even in een Zuid-Amerikaans regenwoud waant. Overal waar je kijkt zijn tropische planten en je wordt ook nog eens getrakteerd op prachtige uitzichten en watervallen.  

Na de lange wandeling van gisteren hebben we op dag 5 weer een auto dagje gedaan. Dit keer langs de noordkust met dorpjes als Santana, met de Casas Tipicas huisjes, en verderop Ponta Delgada en Sao Vicente. Het hoogtepunt van de rit was voor ons Miradouro Ilheus da Ribeira da Janela. Dit uitzichtpunt is bereikbaar vanaf de weg langs Porto Moniz en biedt je zicht op de impressionante rotspartijen op Ilheus da Rib en Ilheus da Janela die hoog uit de zee steken. Bij een sterke wind en een ruwe zee kan je je verwachten aan een spectaculair uitzicht door de dynamische golven die tegen de rotsvormingen knallen. Vanaf het keienstrand kan je ook ongeveer 10 meter omhoog klimmen op de rots (met trapjes) naar een uitkijkpunt bij de kliffen. 

Op de terug weg van Porto Moniz hebben we de zonsondergang op Pico Arieiro gezien. Flink kou en erg winderig maar zeker de moeite waard. En ook een stuk minder druk dan de zonsopkomst. 

Nog een laatste keer vroeg op. De pijn in de voeten was inmiddels vervelend, maar als de nieuwsgierigheid groter is dan de pijn ga ik toch. Dus weer met de hoofdlamp het schiereiland van Sao Lourenco op gelopen. Dit keer waren er gelukkig nog een paar vroege vogels wat het wat makkelijker maakte op het pad te volgen. De richels zijn af en toe erg smal en door de sterke wind beukte de oceaan tegen de steile wanden van de kust. Deze tocht is de PR8 en echt een hele mooie. 

De laatste dag nog "losse eindjes" bezocht. Dingen die we niet bovenaan het lijstje hebben staan, maar als we tijd over hebben toch even meepakken. Zoals het uitzicht bij Cabo Girao,  de bananen-plantages bij Camara de Lobos en het kustplaatsje Baia de Camara. En toch nog een keer naar boven bij Miradouro Lombo do Mouro, maar nu met wolken de de bergruggen over kruipen en langs de hellingen afdalen. Een heel bijzonder gezicht.